Demlenmesine izin ver ruhunun (Let It Brew)

Demlenmesine İzin Ver Ruhunun "Let It Brew"

(English version below)

"Zamansız" bir dünyada yaşamak nasıl olurdu?

Dün yok; bugün yok; yarın yok. "Ne zaman buluşacağız?" yok. Planlar hiç olmayacak. 2 gün sonra buluşacağız diyemeyeceksin. Buluşmak isteyince arayacaksın; buluşabiliyorsanız buluşacaksınız. İki saat sonra da olmayacak. Sadece şimdi var elinde. Ne zaman gelecek verdiğim sipariş? Bir an olacak gelecek işte. Ne zaman gerçekleşecek kurduğum hayaller? Kimbilir; gerçekleştiğinde anlarsın zaten. İnsan bu belirsizliğe dayanabilir mi ki? Zamanın peşinde geçmişe ya da geleceğe koşturmadan durabililir miyiz? O kadar alışığız ki zamanı kovalamaya "modern dünya" adını verdiğimiz bu dünyada.

Bir kızılderili inanışına göre çok hızlı yaşayan insanların ruhu, bedeninin gerisinde kalırmış. Ruhun bedeni yakalması için bazen durması ve beklemesi gerekirmiş. Bunu nerede okudum hatırlayamıyorum ama beni düşündürmüştü. Koşturduğumuz hayatı... Hep ilerlemek zorunda olduğumuz yolculuğumuzu. Hep yaptığımız planları... Bugün, yarın, bu hafta, bu ay, bu yıl... Lewis Carrol'ın yazdığı Alis Harikalar Diyarında kitabında, "Alis, eyvah geç kalacağım!" diyen devamlı cep saatine bakan, sürekli saati kontrol eden ama nereye gittiğini bilmeyen, amaçsız hız içerisinde zaman kaygısı yaşayan o beyaz tavşanı hatırlayın. Çoğu zaman biz de öyle değil miyiz?

"Oysa kalbi ve ruhu dinlendirmek ve demlendirmek lazım yolda..." Oluşda bazen durmak, ruhun bedene yetişmesini beklemek lazım.

Şimdi kendime ve sana bir kaç sorum var belki üzerine düşünmek bize iyi gelir:

• Zamanı kovalamadığında, kim oluyorsun?

• Belki de geç kalmak, ruhunla buluşmak için bir şanstır... Hiç düşündün mü?

ENGLISH VERSION:

What would it be like to live in a “timeless” world?

No yesterday; no today; no tomorrow. No “when will we meet?” No plans at all. You can't say we will meet in 2 days. You will call when you want to meet; you will meet if you can. There will be no two hours later. You only have now. When will my order come? It will come in a moment. When will my dreams come true? Who knows; you'll know when it happens. Can one endure this uncertainty? Can we stop chasing time without running into the past or the future? We are so used to chasing time in this world we call modern.

According to a Native American belief, the spirit of people who live too fast lags behind the body. Sometimes the soul has to stop and wait for the body to catch up. I can't remember where I read this, but it made me think. The life we run... The journey we always have to go on. The plans we always make... Today, tomorrow, this week, this month, this year... Remember the white rabbit in Lewis Carrol's book Alice in Wonderland who kept looking at his pocket watch saying “Alice, oh Alice, I'm late!”, constantly checking the time but not knowing where he was going, experiencing time anxiety in aimless speed. Aren't we like that most of the time?

“But the heart and soul need to rest and steep on the way...” In becoming, sometimes it is necessary to stop, to wait for the soul to catch up with the body.

Now I have a few questions for myself and for you, maybe it will do us good to think about it:

• When you are not chasing time, who are you?

• Maybe being late is a chance to meet your soul. Have you ever thought about it?